Ubój z konieczności zwierząt gospodarskich kopytnych (np. świnia, owca, koza, krowa, koń) poza rzeźnią jest dopuszczony z przyczyn:
Aby dokonać uboju z konieczności należy:
Lekarz weterynarii przeprowadza badanie przedubojowe zwierzęcia. Zależnie od wyniku badania podejmuje decyzję o jego uboju poza rzeźnią lub eutanazji. W przypadku decyzji o uboju nadzoruje jego przebieg oraz wydaje poświadczenie lekarza weterynarii. Poświadczenie zawiera informacje:
Osoba upoważniona do przeprowadzenia uboju tj. osoba posiadająca zaświadczenie o odbyciu szkolenia w zakresie ochrony zwierząt przy uboju przeprowadzonego przez powiatowego lekarza weterynarii.
Przy wykonywaniu czynności uboju nie wolno powodować u zwierzęcia jakiegokolwiek niepotrzebnego bólu, niepokoju i cierpienia. Należy zachować także wszelkie możliwe warunki higieny. W miejscu dokonania uboju, pod nadzorem lekarza weterynarii, można usunąć z tuszy żołądek oraz jelita. Tuszę wraz z wszystkimi oddzielonymi narządami (oznakowanymi jako przynależące do tuszy) trzeba bez zbędnej zwłoki oraz w higienicznych warunkach przewieźć do rzeźni. Jeżeli od chwili dokonania uboju do przybycia do rzeźni upływa więcej niż dwie godziny, tusza wraz z narządami musi zostać schłodzona. Nie ma obowiązku chłodzenia gdy pozwalają na to warunki atmosferyczne – niska temperatura powietrza.
Do rzeźni wraz z tuszą zwierzęcia i narządami wewnętrznymi muszą być dostarczone następujące dokumenty:
Ostateczną decyzję o przydatności mięsa do spożycia podejmuje urzędowy lekarz weterynarii w rzeźni, po dokonaniu badania poubojowego. Należy pamiętać, że niewłaściwe warunki przeprowadzenia uboju lub transportu mogą mieć negatywny wpływ na jakość mięsa i spowodować tusza może zostać uznana za niezdatną do spożycia przez ludzi.